Stelt u zich eens voor: elke keer als uw kind de kamer uitloopt, stoot hij zijn hoofd tegen de deur, soms zelfs tot bloedens toe. Omdat dit voor uw kind vervelend is, gaat u bij de huisarts langs die u doorverwijst naar een opticien. Deze komt erachter dat er een probleem is met de ogen van uw kind en dat het een bril nodig heeft. Twijfelt u dan lang voordat uw kind een bril krijgt?
Wanneer het gaat om onderzoek als er een vermoeden is van een leer- of een gedragsprobleem, is die twijfel er bij ouders soms wel. Veel gehoorde bezwaren zijn: “ik wil mijn kind geen etiket opplakken” of “misschien doet hij gewoon niet genoeg zijn best”. Soms hebben ouders ook het gevoel dat de school niet achter een onderzoek staat.
Ik ben van mening dat je niet vroeg genoeg kunt zijn met een onderzoek. Uiteraard moet een kind al wel lang genoeg onderwijs hebben genoten, maar wachten totdat een kind op de middelbare school zit, raad ik ten zeerste af. De schade aan het zelfvertrouwen is dan vaak al zo groot en de motivatie zo laag, dat het alleen maar lastiger voor het kind wordt om goed te presteren in het voortgezet onderwijs.
Waar bestaat een onderzoek uit?
Als u uw kind aanmeldt voor onderzoek, worden er eerst intakeformulieren ingevuld door u als ouders en door de school. Als het kind 12 jaar of ouder is, mag ook het kind formulieren invullen. Op deze manier heb ik al een beeld van de verwachtingen en kan ik tijdens het intakegesprek gericht om aanvullende informatie vragen.
Soms is er bij een kind al een intelligentiemeting gedaan: als deze niet ouder is dan twee jaar, kunnen de resultaten meegenomen worden in dit onderzoek. In de andere gevallen moet er nog een intelligentiemeting plaatsvinden.